Professor Gunnar Danbolt er fantastisk. Hva kan jeg si. De altfor få forelesningene jeg fikk oppleve av den mannen sitter som spikret i hukommelsen, jeg har aldri smilt så bredt og lært så mye av leksjoner i kunsthistorie som jeg gjorde de gangene. Mange forelesere er dyktige fagfolk og forskere, mens formidling er en større utfordring for mange av dem. Nuff said om det.
Gunnar Danbolt mestrer både fag og formidling og bør være et forbilde ikke bare for kunsthistorikere men akademikere generelt. Tidligere denne uken ble han fortjent utnevnt til ridder 1. klasse av St. Olavs Orden for sin innsats som kunstformidler. Stående ovasjoner!
Les mer om ridder Danbolt
her, og lytt gjerne på Kunstreisen i samme slengen.
5 kommentarer:
Åh. Det fortjener han! Rå mann., Råe forelesninger. En venn fortalte at han leide inn elektriker hver gang han trengte p skifte en lyspære. "Eg e isje så praktisk av meg kan du si" hihi
Han e ein røvar, å va forferdeligt snusen når eg va ude å gjekk med sagå mi og to avsagde bein onna armen. Det likte han godt, og lo i sjegget. Men de unge forelesarane hadde ein torn i siden te han. De fnyste hovent, arrogant og sjarlatansk av bøgene hans, kan eg huska. De va onde, vil eg tro.
Tror desverre det einaste eg komme på som han lerte meg va om kunstbrillene. Ja og så det der bildet då, som hang i trappå sånn at du måtte se på det på skrå for å se at det va He-Man's erkefiende Skelletor, eller Skellien som han blei kalt i lystig lag, som va aldri, for Skelletor va drivande onde, alltid ude på hekken. Lagte et helsikke leven for an He-Man i tide og utide, alltid nye påfunn. Og ett og aent sprell. for ikkje å snakka om ugangn og fanteri. In spades. I visse deler av Stavanger ville han nok blitt referert te som ein snåttabajas. Eg syns kanskje at han helst e ein Bæsepåse. Men det e ikkje det viktigste her, det viktikse en nok at han e blå og har mang muskler som e store, over alt egentli, bortsett fra på håve for der han bare skallen sin, og den e gul. Stockhilmslooken vettu. Blått og gult. Gult symbolisere forresten påske, som e den kjedeligste høytiden udenom aenkver jul som som regel e ganske same old, same old. Som jo og kan sies om Mr Danboldt, eller Danioh, som han aldri blir kalt fordi Daniel Karlsen vil blitt herlligt harnisk og modvillige. Og det enettop denne motviljen eg vil trekka fram som det motsatte av det Gunnar øse udavseg te kver ei tid, ja når du minst vente det: viljen. Gud så den maen vil! Ud med det liksom, fortell fortell, fascinasjon og gamle punchlines som han håndtere med kirurgisk presisjon. Eg kan ikkje få sagt nok om denne skurken, denne kjeltringen, denn eineståande skapningen med skalle og muskler. Altså skelletor. Men det e ingen ska å kasta håndkler i tryne på både den ein å den andre. De e vaska på 60grader, sentrifugerte og så tøre, sprøe og hader at de antageligtvis sprekke hvis du ser på de, på TV. TV som e sånne et fint medium, med mange lererige programmer om vind og vær. Værer tåle for eksempell mye merr vind enn ein gjennomsnittlig toppsyklist, men e langt mindre aerodynamisk. Sjøl om væren e te grader dynamisk på så mange andre vis. Blandt aent når de e ude å plokke ull te oss. Det e det ikkje mange så tenke på når de slenge på ullasen sin (ullas=ullplagg i alle klodens farger og fasonger), og siden sette i gang med a slags sprading og mesking. Så tenk på det neste gang du ser Gunnar Danbold kopulernade rondt om kring: Stakkas små sauekreg så krybe rondt oppe i de høge trenå og stolpene og plukke all ullå te oss. Så det e nok derfor han Skelletor e så sinte ja. Han hadde, hvis ryktene e sanne, og det e de garantert/garantert ikkje. At før han fekk den onde svarte pantheren som han rir rondt på så hadde han ein sau som heila tiå gjore narr av han fordi han (sauen)fekk lappen før han, han isteden for ¨få seg et fedt glis av ein 87-modell ford escort med spoiler og rust på skjermaneog, i stedet for ein sånnei tåbeligge panter, så liksom sko ver så møje bedre enn ein hest, men som istedefor sko kløs bag øyra og så på magen, før han fant ud at det ikkje va digg å bli klødd på magenligavel, så han tenkte at han heller sko skamklora den stakkaraen som prøvde så godt han konne å gjørr det digg på magen te han panterfyren som eg ikkje huske ka hette. Tror an va lilla. Battlecat va vertfall grønne og oransj/gul. Et villt beist det der kan eg fortella. Men hjelm hadde han, for det e kult. Og påbudt i visse land: rulleskøyter, sykkel, snakebård, trillebåra og labbing rundt på merr enn tri poter = hjelm på håvet eller opp ner. Nei, han Gunnien, han konne jamen få ting sagt. Men det e ein aen historie enn den du akkurat har gått glipp av fordi du leste den her istedet for.
fodle av typoer, men eg kan ikkje bedre. ikkje akkurat nå vertfall
jeg orket ikke å lese den over, men erlend hofstad er bedre, bare fordi han elsker å kjøre bil og fordi han elsker ån rulle opp skjorteermene! ps. det går faktisk rykter om han på humaniora om dette :)
Jeg er totalt, fantastisk fascinert av den beste bloggcommenten EVER in the history of woMAN!
Erlend Hofstad er kul, Erlend Hammer ennå kulere.
Legg inn en kommentar